ننه جون یک حرفی میخوام بهتون بگم همیشه آویزه گوشت کن؛ زنها مثل گوشی موبایل می‌مونن….
زنها یک روز با باتری پر به زندگی شما می آیند. رنگی و شاداب، برایتان حرف می زنند، طنازی می کنند، هرکجا هر احتیاجی داشته باشید، به میزان توانایی شان برایتان کم نمی گذارند و تا آخرین نفس ها همه جوره کنارتان هستند.
این زن همیشه مقاوم، از یک جایی به بعد با رفتار و نهایتا با کلام، آلارم می دهد که به اندازه ی قبل انرژی ندارم.
می بینی که به شادابی قبل نیست و رنگ هایش کمرنگ شده.
با این حال باز هم در لحظات مهم کنارت است.
هی این کلافگی‌ها و بی رنگی‌هایش به تو هشدار می‌دهد که شارژش در حال تمام شدن است و تو هی باور نمی‌کنی. بالاخره یک شب می خوابی و صبح روز بعد میبینی زن همیشه شاداب زندگی‌ات، ساکت و خاموش شده.
زن ها مثل گوشی موبایلند. باید آن ها را با یک “دوستت دارم”، یک “دلم برایت تنگ شده”، یک “می‌خواهم همیشه کنارت باشم”، یک “امروز زیباتر شده‌ای”، یک بوسه، یک آغوش و یک محبت ِ مداوم شارژ کرد. حتی پیش از آن که شارژشان به مرز هشدار برسد.
