اغلب کودکان شیرخوار در روبرو شدن با افراد غریبه و نا آشنا دچار ترس و اضطراب می شوند. شاید تعجب کنید کودک تان از فردی که به او لبخند می زند می ترسد و دوری می کند والدین نقش بسیار مهمی در کمک به کودک خود برای سازگاری با شرایط جدید دارند. با شناخت این مقوله و رعایت نکاتی می توانید در کم کردن اضطراب جدایی و دادن احساس امنیت به کودک تان کمک کنید
اضطراب جدایی
- اضطراب جدایی در شیرخوارگان در ۸ تا ۹ ماهگی به بعد طبیعی و بهنجار است
- اضطراب جدایی بعنوان یک عملکرد طبیعی در ۷ ماهگی اتفاق می افتد. در ۱۰ تا ۱۸ ماهگی به اوج خود می رسد.
- و در سه سالگی از بین می رود. در برخی از کودکان در سنین بالاتر هم این اضطراب ادامه می یابد که غیر طبیعی است.
علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان
اضطراب در کودکان نشانه هایی دارد. چنانچه این علائم در کودک مشاهده شد باید به دنبال درمان بود.
- نگرانی دائمی و شدید در مورد از دست دادن یا احتمال وقوع آسیب.
- نگرانی دائمی و شدید در اینکه یک واقعه نامطلوب سبب جدایی شود (مثلا گم شدن یا تصادف کردن…)
- ناراحتی شدید هنگام جدایی از منزل یا شخصی که به آن دلبستگی دارد.
- عدم تمایل به رفتن به مدرسه، پیش دبستانی،…
- خودداری از خوابیدن بدون حضور افرادی که به آن دلبستگی دارد.
- کابوس های شبانه در موضوع جدایی
شروع اختلال از ۱۸ ماهگی است. اختلال باعث ناراحتی بالینی قابل توجه یا نقص در عملکرد اجتماعی تحصیلی و.. کودک می‌شود
دلایل بروز اختلال اضطراب جدایی
- ژنتیک : برخی کودکان بطور ژنتیک دارای خلق و خوی حساس تر و مضطرب تری هستند. زمینه ارثی این اختلال در پدر و مادر و بستگان نزدیک بر بروز آن تاثیر دارد.
- روش های فرزندپروری : والدین سهل گیر که سعی در وابسته کردن کودک به خود دارند و والدین بسیار سخت گیر با اعمال شرایط دشوار ، احتمال بروز چنین اختلالی را افزایش می دهد.
- ساختار خانواده : نبود کمی و کیفی والدین، یا حضور خانواده هایی که پیوستگی و حمایت، گرمی و صمیمیت در آنها کم است و خانواده هایی که قادر نیست تعارض ها و تنش های احتمالی را بطور مناسب حل کنند در بروز این اختلال موثر است.
- بزرگ شدن کودکان با افرادی که از حوصله و صبوری لازم در برخورد با بچه ها برخوردار نیستند.
- نبود یکی از والدین به دلیل طلاق، فوت یا کار زیاد.
- بزرگ شدن در خانواده پر استرس، بیماری یا فوت یکی از اطرافیان نزدیک و مهم برای کودک و یا نوجوان، تغییرات مهم در زندگی مثل تغییر محل زندگی، مدرسه، یا بیماری خود کودک
چگونه به کودکان احساس امنیت بدهیم
- اوقات مفیدی را با کودک سپری کنید. کودکانی که گرمی، نوازش و محبت بیشتری را با والدین شان تجربه می کنند بهتر با شرایط جدید سازگار می شوند.
- تا حد امکان جدایی را به حداقل برسانید.
- زمانی که در منزل حضور دارید در حین انجام فعالیت های منزل، به کودک نزدیک باشید . به او توجه و صحبت کنید. اگر مجبور به ترک اتاق بودید کودک را صدا کنید تا کودک بداند با او هستید و با او را بغل کنید و همراه خود ببرید. اگر مادر بدون اطلاع کودک ناگهانی اتاق را ترک کند باعث چسبندگی بیشتر کودک به مادر می شود و تمام مدت به جای بازی های کودکانه مرتب حضور مادر را را رصد می کند.
- به فامیل و دوستان انتظارات خود را از آنها بگویید. به آنها بگویید فرزندتان در یک مرحله خاص رشدی است و کودک کم رو و خجالتی شده است. توصیه کنید با لبخند و آرام به کودک نزدیک شوند و با او بازی کنند و اجازه دهند کودک به آنها اشتیاق پیدا کند.
- به کودک در برقراری ارتباط فرصت دهید.
- اجازه بدهید کودک وسایل شخصی مانند پتو ، خرسی را با خود به محیط های جدید ببرد زیرا آن وسایل به او احساس امنیت و آرامش می دهد.
- زمانی که کودک مضطرب می شود واکنش نشان دهید. بی تفاوتی مادر نسبت به احساسات کودک را آشفته تر می کند.
- اگر کودک در ارتباط با افراد غریبه به گریه افتاد او را در آغوش گرفته نوازش کرده با ملایمت صحبت کنید.
- وقتی کودک مضطرب می شود آرامش خود را حفظ کنید.
- در هنگام اضطراب کودک مراقب باشید شما نگران و مضطرب نشوید. کودک شما به والدینی آرام و_پمطمئن و قوی نیاز دارند.
- کودک را زمانی که با افراد جدید صحبت می کند و به آنها لبخند می زند تشویق کنید.
- به دیگران اجازه دهید با کودک تان ارتباط برقرار کند.
- زمانی که می خواهید کودک را ترک کنید با ثبات و محکم باشید.
- هنگام ترک کودک از او خداحافظی کنید تا بداند شما می روید. جملاتی مانند فعلا خداحافظ و یا من دوباره برمی گردم، به کودک می آموزد که شما می روید و دوباره برمی گردید و جدایی تمام می شود
اضطراب جدایی یک مرحله طبیعی از روند رشد کودکان است. آنان با بزرگ تر شدن و شناخت بیشتر مادر و محیط اطراف خود می آموزند وقتی که مادر می رود بر می گردد. پس با درک درست این موقعیت و رفتار درست هنگام اضطراب کودک، به روند سریعتر درمان کودک دلبندتان کمک کنید.
