️ بسیاری از مادرها مدام به دنبال راه های معجزه آسای تربیت فرزند هستند، در این مقاله سعی کردیم نکات کلیدی و زود بازده در تربیت فرزند رو براتون بیان کنیم، با ما همراه باشید. تربیت فرزند به طور کلی به سه بخش اصلی تقسیم میشه و در هر مرحله باید نکات مربوط به اون سن رعایت بشه و هر کدوم از این مراحل ویژگی های خودشون رو دارند که والدین باید دقیقا مطالب مربوط به هر دوره رو رعایت کنند.
اگه والدینی با فرزند 5 ساله خودشون مثل یه بچه 9 ساله برخورد کنند حتما تربیتش خراب خواهد شد. یا والدینی که با نوجوان 15 ساله خودشون مثل یه بچه 10 ساله برخورد کنند!خب حتما موجب بد شدن تربیتش خواهند شد. اینجا اون والدین باید خودشون رو سرزنش کنند نه بچه شون رو،دقت در رفتارها در امر تربیت فرزند بسیاااااار مهم هست.
سه بخش اصلی تربیت فرزندان شامل:
بخش اول: از زمان تولد تا پایان هفت سال قمری
بخش دوم: از اول هشت سالگی تا پایان چهارده سال قمری
بخش سوم: از اول پانزده سالگی تا پایان 21 سالگی
فرزندآوری
نکته دیگه‌ای که باید برای تربیت فرزند به اون دقت کرد مسأله‌ی فرزند آوری است، در خانه ای که فقط یک بچه باشه طبیعتا تربیت اون یک نفر کار سختی هست. بالاخره بچه هست و نیاز به همبازی داره. دوس داره برادر و خواهر داشته باشه.
بچه ای که تنهایی زندگی کنه خیلی از آداب معاشرت و روحیات مهم رو نمیتونه کسب کنه. چیزی از برادر بزرگتر و خواهر کوچک تر نمیفهمه. مدام با خودش فکر میکنه و اگه پدر و مادر مراقب نباشند حتی بچه به افسردگی میرسه. در چنین شرایطی والدین مجبورن چیکار کنن؟
بله! بچه رو پای تلویزیون یا موبایل و بازی های کامپیوتری بذارن! خب اونجا تربیت بچه توسط کی انجام میشه؟ خدا میدونه!
بنابراین پدر و مادرها اگه میخوان تربیت فرزند براشون راحت تر بشه حداقل دو یا سه تا بچه بیارن تا خودشون هم فرصت بیشتری برای کاراشون داشته باشند. وقتی بچه تک فرزند شد تقریبا اکثر وقت پدر و مادر صرف بازی و صحبت با بچه میشه و در این شرایط واقعا چاره دیگه ای نیست.
ازجمله مشکلات تک فرزندی می‌تونیم به:
️ در زندگی تک فرزندی روحیه رقابت طلبی که برای یک زندگی سالم نیاز هست در بچه پرورش پیدا نمیکنه.
پس فردا این بچه وقتی بخواد توی جامعه بره اعتماد به نفس پایینی داره و خیلی راحت دست از تلاش میکشه. سعی نمیکنه که هرطور شده که اهدافش برسه.
بچه های تک فرزند توی ارتباط گیری با سایر بچه ها توی مدرسه و مهمانی ها دچار مشکل میشن.
این نوع بچه ها معمولا لوس و مغرور و گوشه گیر میشن. اگه به هر دلیلی نمیتونید بچه بیارید حداقل کاری کنید که بچه تون با همسالان خودش ارتباط برقرار کنه.
مثلا رونق زندگی جمعی به این موضوع خیلی کمک میکنه. اگه مومنین با هم زندگی جمعی داشته باشند بچه هاشون هم میتونن با هم ارتباط بگیرن و خیلی از مشکلات برطرف بشه.
در زندگی تک فرزندی به طور طبیعی والدین توجه افراطی به بچه پیدا میکنن که این موضوع به بچه آسیب میزنه. اون بچه توی زندگیش خیلی متوقع بار میاد.
همش دوست داره بقیه بهش خدمت کنند! هزارتا خوبی بهش بکنی نمیبینه ولی یه بدی بهش بشه تمام دنیا رو پر میکنه!
در خانواده های تک فرزندی فشار زیادی روی بچه از طرف والدین وارد میشه. پدر و مادر میخوان تمام خواسته هاشون رو روی بچه شون پیاده کنند. میخوان بچه شون حتما توی کنکور رشته پزشکی قبول بشه! حتما بهترین شغل و بهترین ازدواج و بهترین در همه چیز رو داشته باشه ، در حالی که ممکنه اون بچه توانایی ها و استعدادهای لازم رو نداشته باشه چرا انقدر فشار به بچه وارد میکنند؟!
در خانواده تک فرزندی وابستگی شدیدی بین پدر و مادر و فرزند هست. اگه خدای نکرده برای اون یه بچه اتفاقی بیفته اون والدین دیگه نابود میشن… احساس میکنن حاصل تمام عمرشون از دست رفته…
در چنین خانواده هایی فرزند ممکنه دچار بلوغ زودرس بشه. چون مدام میخواد رفتارهای بزرگ تر ها رو تقلید کنه. در واقع به قول معروف بچه باید بچگی کنه.
کلا فرزند کم وقتی در یک فامیل زیاد بشه اون فامیل به مرور زمان کوچک و کوچک تر میشه و به مرور زمان وضعیت تاسف باری که در غرب به وجود اومده رو تجربه خواهیم کرد.
تا جایی که در برخی کشورهای غربی وزارتی به نام وزارت تنهایی شکل میگیره و آدم ها عموما تنها و افسرده و بی سرپناه زندگی میکنند…
خانواده و فامیل هرچقدر که بزرگ باشن موجب افزایش قدرت عمومی مردم میشن و در این شرایط دیگه سختی هایی که از طرف جامعه به آدم میاد راحت تر تحمل میشه.
روابط صحیح پدر و مادر در خانواده
یکی دیگر از عوامل تربیت فرزند و بهتره بگیم از مهمترین عوامل تربیت فرزندان، مثبت بودن فضای خونه هست. خصوصا مثبت و صحیح بودن رابطه پدر و مادر.
بچه ها در چه خانواده ای بهترین رشد روحی و معنوی رو دارند؟
در خانواده ای که دو نکته طلایی رعایت بشه:
● مادر بیشترین احترام و اقتدار رو برای پدر داشته باشه
● پدر هم بیشترین احترام و محبت رو نسبت به مادر داشته باشه.
باتوجه به نکات گفته شده و رعایت همه موارد میشه گفت بچه هایی که در این خانواده بزرگ میشن مثل الماس میدرخشن و در آینده روابط خوبی با دوستان و همسالان و جامعه و همسران خود خواهند داشت.
